ആഴം

ആഴമേ നിന്റെ വേരുകൾ
ആരറിഞ്ഞിത്ര! ഞാനൊരാൾ
നീയൊഴിച്ചിട്ട കൂരിരുൾ
താവളത്തിന്റെ നോവുകൾ.
കണ്ണിരുൾ കൊണ്ടു മൂടുമ്പോൾ
നീല നക്ഷത്ര ചാരുത
ഞാനുറങ്ങാത്ത കാലത്തിൻ
കാടു പൂക്കുന്ന വന്യത
കണ്ണു വറ്റാത്ത നീർക്കയം 
തന്നെ നീന്തുന്നു മീനുകൾ
താന്തരാകുന്നൊരായത്തിൽ
ജീവനൊപ്പിട്ടൊരേടുകൾ. 
ആഴമേ നിന്നെയാഴത്തിൽ
തേടി ഞാനെത്ര വേഗമായ്
കണ്ടെടുക്കുന്നു മാളത്തി
ന്നുള്ളിലായ് തെല്ലു ശൂന്യത.