നിശ്ചലം

അഴലുറങ്ങുമീ
വഴിയില്‍, ജീവിത-
പ്പൊരുളു തേടുമെന്‍
മനസ്സു നിശ്ചലം.

പഴയൊരോര്‍മ്മയാം
പവിഴമാലത-
ന്നിഴയഴിഞ്ഞു വെണ്‍-
മതി തുടിയിടും
ഹൃദയവാരിധി
നടുവില്‍, ഏകമാം
തടവില്‍ ഞാനു,മീ
കടവു നിശ്ചലം.

കരിമുകിലുകല്‍
ജലനിധിയിലേ-
ക്കൊരു മഴയായി
ചിതറി വീഴുമ്പോള്‍
മനമുറങ്ങാത്തൊ-
രിരവില്‍, ഏകനായ്
കവിത മൂളുമെന്‍
കനവു നിശ്ചലം.

കടലു താണ്ടിയാ
കവിത ലോകമേ
നിറയുകില്ലേ നിന്‍
ഹൃദയധാരയില്‍
അറിയുകില്ല ഞാനകലെ
ശൂന്യമീ മരുവില്‍, വേദന
തിരയിടുന്നൊരെന്‍
കരളു നിശ്ചലം.