ത്യാഗമെന്നാരേ ചൊന്നു, ഈദൂര തീരങ്ങളില്‍
ജീവിതമൊരു നിഴല്‍ നാടക,മാരേ ചൊന്നു
ചിന്തയാം കടന്നലിന്‍ കൂടിതിന്നാരേ തൊട്ടു,
ഛന്നമാം വിചാരങ്ങളെന്തിനായ് തുറന്നിട്ടു.
ഇച്ചുടുഭൂമിക്കുമങ്ങേറെ ദൂരത്തായെന്റെ
കല്പിതലോകം, കാട്ടു പൂവിന്റെ കളിമുറ്റം,
എന്തിനായ് മനോഹരീ നീയുമാ പൂങ്കാവനം-
തന്നിലേക്കൊരു സുധാസൂനമായണിഞ്ഞെത്തി.
അങ്ങിങ്ങായ്‌ ,ഇലച്ചാര്‍ത്തിന്നിടക്കിന്നാരേ,കൊച്ചു-
വണ്ണാത്തിക്കിളിയെന്തു ചൊല്ലുവാനണഞ്ഞിതു
പ്രേമമാണെന്നോ നിനക്കെന്നെയെന്നറിയുവാന്‍
ഈണങ്ങളൊളിപ്പിച്ച നാണങ്ങള്‍ തിരയുമ്പോള്‍
പൂമണം പതുങ്ങുന്നൊരാവഴിത്താരകളിള്‍
കോമരം തുള്ളിക്കൊണ്ടു വന്നിതാരണ്ണാര്‍ക്കണ്ണന്‍
ചാരെവന്നൊരു കളിവാക്കവന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍
തൂമരന്ദം കുളിര്‍ കോരിയെന്‍ മനതാരില്‍.
മോഹമാം വലയത്തിലാണു ഞാന്‍, മൌനത്തിന്റെ
പാഴുന്നൂല്‍ കൊണ്ടിന്നേതു ചിത്രങ്ങള്‍ മെനഞ്ഞിടും
ആമയം തീരുന്നതിനായെനിക്കൊരു സ്വച്ഛ-
ജീവിതം വരുംകാലമീവഴി വന്നേ പോരും.
No comments:
Post a Comment