മരണം,ഇരുളിന്‍ കയങ്ങളില്‍
പുറകേ വന്നുണര്‍ത്തുന്ന ദു:ഖം
കരളില്‍ കനലായതെപ്പൊഴും
ഒരു ഞെട്ടലുണര്‍ത്തുന്ന സത്യം.
ഉരുള്‍ പൊട്ടിടുമെന്‍മനസ്സിലൊ-
രിടവപ്പാതി കണക്കെ കണ്ണുനീര്‍
മുറയിട്ടലറിക്കരഞ്ഞിടാം
നിലയില്ലാക്കയമാണു ജീവിതം.
ഇനിയിക്കഥയാര്‍ക്കു വേണ്ടി!
പലവട്ടമുരച്ച,തെങ്കിലും
പകല്‍ വെട്ടമണഞ്ഞു പോകില്‍ നാം
കരിവെട്ടമണച്ചിടും സ്വയം.
മൃതി ജീവനജാതികള്‍ക്കു തന്‍
സ്മൃതി കുത്തിമുറിക്കുമെങ്കിലും
നിഴല്‍ പറ്റി മറഞ്ഞു പോയിടും
തനിയേ പ്രേമ,മതെത്രയെങ്കിലും.
നവസ്വപ്നസുമങള്‍ പൂവിടും
മധുരത്തൂമധുമാരി പെയ്തിടും
പ്രണയത്തേന്‍ മധുരം നുകര്‍ന്നു തന്‍
മനമത്തലൊഴിഞ്ഞു പോയിടും.
അതുമല്ല ചിലര്‍ക്കു,ജീവിതം
വിധിയെന്നോര്‍ത്തു ശപിച്ചു തള്ളിയീ
അതിനൊമ്പരശീതരാശിയില്‍
മൃതിയും കാത്തു കഴിഞ്ഞു കൂടിടും.
ബഹുജീവിത ചിന്തകള്‍ക്കകം
പൊരുളാം ദൈവവിധിക്കു ചേരുമീ
മൃതിയെത്ര ഭയങ്കരം, തെ-
ല്ലലിവില്ലൊട്ടുമവന്നിതാരൊടും!
No comments:
Post a Comment