അറിഞ്ഞുവോ നീ പരമാര്‍ത്ഥം
പറഞ്ഞിടാനാര്‍ക്കു നേരമേ
ഒരിക്കല്‍ പോലും നിനച്ചിടാ
തിരക്കിലാണു ഞാനിപ്പൊഴേ.
നിനച്ചിടാതാണു സര്‍വ്വവും
വരുത്തുക,കാറ്റു ചെമ്മെവ-
ന്നുലക്കവേ താഴെ വീണുപോം
കരുത്തിനുമേക സാക്ഷി നീ.
ഒരിക്കല്‍, നമ്മള്‍ വിജനമാം
തുരുത്തിലേക്കു കയറിയോര്‍
വിയര്‍പ്പു മണ്ണില്‍ കുഴച്ചൊരീ
പണക്കൊഴുപ്പിന്നു താളമായ്.
വിചിത്രമെന്നേ പറഞ്ഞിടാം
മനുഷ്യജീവന്റെ യാത്രകള്‍
വിശപ്പു കാളുന്നിതഗ്നിയായ്,
നടപ്പു തന്നെ സുദുഷ്കരം!
തലയ്ക്കു മീതേ കൊടുംകനല്‍
തിളക്കുമീ ജലദാഹമായ്
നമുക്കു നാമേ കൊളുത്തുമീ-
ചിതക്കകത്തോ മത്ജ്ജീവിതം!
ഒരിറ്റു കണ്ണുനീര്‍ത്തുള്ളിയാല്‍
പകുത്തു നോവിന്റെ നാളുകള്‍
അവര്‍ക്കു സ്വര്‍ഗ്ഗം പണിഞ്ഞിടാന്‍
കലപ്പയേന്തുന്ന പോത്തുകള്‍!
വിധിക്കു മീതേ നമുക്കു പായ്
വിരിച്ചു കെട്ടിയാ,വഞ്ചിയില്‍
മനസ്സൊരൂന്നായ് തുഴഞ്ഞിനി
മറുകരക്കു കടക്കുവാന്‍
നമുക്കു ജീവിതാശങ്കകള്‍
തുണച്ചിടില്ലാ കരുത്തിനായ്
മനസ്സു പായുന്ന മാത്രയില്‍
ചരിച്ചിടാ മര്‍ത്ത്യ ജീവിതം.
അണയ്ക്കുകീ ജന്മയാതന
മുളക്കു മുള്ളെന്ന പോലവേ
കടുത്തൊരീ ജീവയാത്രയില്‍
നമുക്കിതജ്ഞാത വാസമേ!
No comments:
Post a Comment