മഴ

മഴ ചാർത്തുന്നുണ്ട്

ചിന്തയുടെ കാഷായ വസ്ത്രം

ഓർമ്മയുടെ ജപമാല

നഗ്നമായ മനസ്സിനു

സഹനത്തിന്റെ കുളിർമ്മ.

വിശുദ്ധിയുടെ വെള്ളയാടകളിൽ

മഴക്കാറിന്റെ മൌനം,

വെള്ളിവാളിന്റെ വേദന,

ഇടിമുഴക്കത്തിന്റെ രോദനം;

പെയ്തിറങ്ങിപ്പോയ ദുഃഖം

ത്യാഗത്തിന്റെ പ്രതിഫലം.

ഒരു ഓണക്കവിത

ഇന്നു രാവേതു പൂവിൻ നറുമണം

വെണ്ണിലാവിന്നു ചാലിച്ചു  ലാലസം

മെല്ലെ മൂളിപ്പറന്നു വന്നെത്തുന്ന

കുഞ്ഞു കാറ്റൊന്നു ചൂടുന്നു സൌരഭം.

ഇന്നു പാരിൻ കിളിമരച്ചില്ലയിൽ

തെന്നലാടിക്കളിക്കുന്ന ജാലകം

ഉള്ളു തുള്ളിത്തുളുമ്പുന്നൊരോർമ്മകൾ

പൊന്നുപൂവിട്ടൊരുക്കുന്നു മാനസം.

ഇന്നു കാലം കൊഴിച്ചിട്ട പൂക്കളിൽ

കണ്ണനുണ്ണിക്കിടാവിന്നു പൂക്കളം

കണ്ടുവോണം കിനാവെങ്കിലും ഹാ..

കണ്ണു ചിമ്മിച്ചിരിക്കുന്നു താരകം.

ഇലപൊഴിയും കാലം

വനതലങ്ങളിൽ ഇലപൊഴിയുന്നു

സ്മൃതികൾ വേനലിൻ വറുതി കായുന്നു

പിടയുമാർദ്രമാം ഹരിതകാന്തിയിൽ

ശലഭ ഭംഗിതൻ ചിറകു ചായുന്നു.

ഉടലിൽ ആഴമാം മുറിവിലാരെയോ

പരതി ലോലമായ് വിരലു പായുന്നു.

കരളിൽ വറ്റിയോരരുവിയിൽ മുഖം

തിരയുമാലിലക്കുരുവി പാടുന്നു,…..

ചൊടിയിൽ വാക്കുതൻ മറവി തേടിയീ

വനപഥങ്ങളിൽ ഇലകൾ മൂടുന്നു.